Κατά τη διάρκεια αυτής της εγκυμοσύνης είχα πάρει την απόφαση να συνεχίσω να γυμνάζομαι. Πριν μείνω έγκυος ήμουν το κορίτσι του γυμναστηρίου! Πήγαινα στο γυμναστήριο τουλάχιστον 5-6 φορές την εβδομάδα. Και ήμουν πραγματικά περήφανη που συνέχιζα ακόμη και στην εγκυμοσύνη μου. Όμως αυτές τις μέρες τα πράγματα άλλαξαν. Παρ΄ όλες μου τις προσπάθειες να παραμείνω ευκίνητη και σε καλή φυσική κατάσταση, πλέον είμαι στον 8ο μήνα και δυσκολεύομαι… Δείτε 10 πράγματα που δεν μπορώ πλέον να κάνω!
Να σηκωθώ από το πάτωμα.
Αυτή η συγκεκριμένη μανούβρα χρειάζεται ταλέντο. Συνοδεύεται από βογγητά, αναστεναγμούς και συνήθως χρειάζεται 30 δευτερόλεπτα.
Να κάτσω στο πάτωμα.
Ίσως φαίνεται εύκολο απλά να ακουμπήσεις κάτω, αλλά για να είμαι ειλικρινής χρειάζεται να καθίσω και στην συνέχεια να αλλάξω διάφορες στάσεις μέχρι να βρω μια που να είναι βολική.
Να αλλάξω πλευρό στο κρεβάτι.
Ξαφνικά έχει χαθεί όλος ο έλεγχος των μυών της κοιλιάς και χρειάζομαι μεγάλη προσπάθεια για να γυρίσω από τα δεξιά στα αριστερά. (Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι νιώθω το μωρό να κάνει τούμπες εκεί μέσα καθώς γυρίζω).
Να βάλω παπούτσια.
Έχω καταλήξει ότι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να το κάνω αυτό για τις επόμενες 8 εβδομάδες. Σήκω, κάτσε- είναι πολύ δύσκολο!
Να πλένω τα πιάτα.
Γιατί ξαφνικά δεν μπορώ να φτάσω τον νεροχύτη! Οι πάγκοι της κουζίνας είναι στο ίδιο ύψος με την κοιλιά μου, επομένως πρέπει να πλένω τα πιάτα πάνω από τους ώμους μου.
Να αγκαλιάσω.
Πλέον ο μόνος τρόπος για να με αγκαλιάσει ο άντρας μου είναι είτε από πίσω είτε από το πλάι. Καμία από τις 2 επιλογές δεν είναι ωραία…
Να φορέσω το παντελόνι μου.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Τα παντελόνια μητρότητας είναι πολύ βολικά, αφού είναι ήδη στο σώμα μου – αλλά η διαδικασία είναι πραγματικά δύσκολη!
Να κάθομαι στο γραφείο.
Ξαναδιαβάστε το «Να πλένω τα πιάτα».
Να κρατήσω ένα κουτί.
Γενικά ως έγκυος δεν κάνει να κουβαλάω κουτιά στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης. Αλλά αυτή την περίοδο μετακομίζουμε κι έτσι κατάλαβα ότι το να κρατάς ένα κουτί με τέτοια κοιλιά είναι μάλλον αδύνατο.
Να σκύψω για να πιάσω κάτι που έπεσε.
Μπορώ ακόμα να σκύψω και να πιάσω το πάτωμα…Θέλω όμως; Όχι. Δεν θέλω!
